woensdag 14 oktober 2009
In de pers
Reportage op AT5: http://www.at5.nl/tv/uit/aflevering/3992
Recensie: http://www.cultuurbewust.nl/?p=article&c=5&a=199
Interview: http://www.cultuurbewust.nl/?p=article&c=5&a=198
Recensie Parool: http://www.huisaandeamstel.nl/upload/files/Parool%20recensie%20BANG!.pdf
---
BANG!
Zes schrijvers + zes vormgevers + zes regisseurs + tien acteurs + één theater + vier weken + een ontelbaar aantal soorten angsten = BANG! Een theatrale reis door grote, kleine, ernstige, grappige en bijzondere angsten. Ik mocht een dagje meehelpen aan de opbouw en mee-eten met de crew.
Mariska Gunsing
Derdejaars student Redactie en Mediaproductie
Een ding is zeker: als ik van tevoren niet backstage was geweest, had ik heel anders naar het stuk gekeken. Dan realiseer je je pas echt wat een enorme hoeveelheid bloed, zweet en tranen het al die creatievellingen heeft gekost om zo’n stuk in elkaar te zetten. Twee weken geleden vroeg Stefanie (een van de vormgevers van BANG!) me of ik haar wilde helpen met het opbouwen van haar decor. Het is namelijk zo dat BANG! gespeeld wordt in het Rozentheater, wat zes verschillende zalen heeft in plaats van één groot podium. Iedere zaal heeft dus één schrijver, één vormgever, één regisseur en een aantal acteurs. Iedere vormgever maakte van tevoren een maquette die ze daarna uitwerkten tot een echt decor waarin echte acteurs spelen.
Vlak voor de tryouts mocht ik met de crew mee-eten. Anneloes (19), vormgever van het stuk ‘Vanaf nu vergeet ik’ op de zolder van het theater) vertelde me dat ze iedere dag van tien uur in de ochtend tot tien uur in avond aan de decors werken. Iedere dag kookt er iemand anders voor de hele groep. Een heel bijzondere ervaring om een uurtje of twee de knusse, gezellige sfeer te ervaren. De vormgevers zijn allemaal tweedejaars studenten theatervormgeving aan de Hogeschool voor de kunsten in Utrecht (HKU) en zitten ook bij elkaar in de klas. Stuk voor stuk geniale mensen, die onderling een hoop lol beleven terwijl ze vol passie aan de decors en kostuums werken.
Vrijdag 9 oktober was het dan eindelijk zover, de première. In de foyer kreeg ik een wit, vierkant papiertje met een vette letter ‘D’ in mijn handen gedrukt: de route die ik ging lopen. Stefanie lobbyde meteen ook een nummertje D bij de ingang zodat ze gezellig met me mee kon lopen. Iedere route ziet vier stukken, waarbij tijdens het laatste stuk iedereen weer bij elkaar komt in de grote zaal. Route D begon in ‘Sporen’, het stuk van Stefanie. Hierin verbeelden een man en vrouw de angst voor vergankelijkheid: De vergankelijkheid van mensen, van relaties, van alle momenten die verdwijnen in het niets. Stefanie’s decor bestond uit een kamer met bed en televisie, waar langwerpige opengewerkte stroken op verschillende hoogtes in de muren zaten. Door deze stroken kon het publiek letterlijk een kijkje nemen in het vergankelijke leven van een vrouw die een man uitnodigt naar haar leven komen te kijken. Heel bijzonder om echte acteurs te zien spelen in een decor die door een vriendin is ontworpen en in elkaar is gezet. De acteurs speelden trouwens ontzettend goed. Ze creëerden met hun spel en het decor een heel eigen sfeer, de sfeer van vergankelijkheid.
Na een daverend applaus werden we door de D van Dokter naar de volgende zaal geleid. We kwamen terecht op de zolder van Anneloes. Deze was zo goed als donker met hier en daar een verlicht voorwerp op een sokkel, zoals een bus deodorant, een fles cola, tampons en een toetsenbord. We werden door een gang met doorzichtige muren naar een kamertje geleid waar twee dames met een grijs mantelpak en All-Stars aan op een soort hoge vierkante stoelen zaten. Om hen heen stonden kisten waarop we mochten gaan zitten. Doodse stilte. Opeens begint een van de dames langzaam en zacht te praten: ‘Vanaf nu vergeet ik…’. De ander volgt haar voorbeeld. Ze gaan door tot er een ritme in hun tekst ontstaat en je een waterval aan doemgedachten over je heen krijgt, welke soms beangstigend en soms grappig of bijzonder zijn. Soms draaien ze zich opeens met een ruk om en staren je recht in je ogen aan terwijl ze je vertellen dat je van cola light kanker krijgt. Ik probeerde strak terug te kijken, maar na een tijdje keek ik toch maar weer de ander kant op. Een heel bijzondere ervaring om zo direct in het spel te zitten. Ik ging na afloop ook heel erg nadenken over alle angsten die ze uitspraken. De conclusie die ik eruit trok, is dat mensen voor veel te veel dingen bang zijn en daarom vergeten te genieten van het leven.
De Dokter leidde ons weer terug naar de foyer en ik realiseerde me wat een enorm doolhof het Rozentheater eigenlijk is. De foyer was omgebouwd tot een club, waar twee geliefden de laatste dag van de aarde vieren. In ‘Ademsnak’ staat weloverwogen en vaak angstig leven tegenover hoogmoedig en zorgeloos leven.
Het laatste stuk ‘Terminale staat’, waarin alle acteurs en ook al het publiek weer bij elkaar komt, gaat over de economie van angst. Een zichzelf in stand houdend systeem van het verzinnen van oplossingen van problemen die we zelf creëren. Humor en verdriet over ziekte en dood worden daar op een briljante manier gecombineerd.
Hoe meer ik over mijn ervaringen schrijf, hoe meer ik ga beseffen hoe uniek deze voorstelling is. Nog nooit heeft een voorstelling mij op zo’n positieve manier aan het denken gezet. Gaat het absoluut zien!
vrijdag 9 oktober 2009
BANG!
Foto: Sanne Peper
Vanavond première! Jahoe! De afgelopen dagen zijn de puntjes op de i gezet. Persfoto's zijn gemaakt, AT5 is wezen filmen, de organisatie om het publiek door het pand te leiden is een feit. De reacties van het eerste publiek zijn goed. BANG! is een mooi gevulde avond geworden. Het overkoepelende thema angst krijgt telkens weer een nieuwe invulling en vorm. Om alvast een tipje van de sluier op te lichten, publiceren we hier interviews met de schrijvers over hun stukken. Plus een foto van de voorstelling. En in het echt is het natuurlijk nog 100 x leuker. Dus komt allen!
Annemarie Wenzel - dramaturg De Toneelmakerij
Joost Adriaansens over Vanaf nu vergeet ik
Regie: Daniël van Klaveren. Spel: Jiska van Duijn, Wynn Heliczer. Vormgeving: Anneloes van Assem.
Annet Bremen over Ademsnak
Regie: Muriël Besemer. Spel: Kim Berkenhagen, Martijn Wever. Vormgeving: Lisa Louwers.
Maaike Geertsma over Sporen
Regie: Roel Adam. Spel: Tjebbo Gerritsma, Mik van Goor. Vormgeving: Stefanie Bonte.
Sara van Gennip over De laatste nacht
Regie: Ad de Bont. Spel: Joost Gimbel, Djamila Landbrug. Vormgeving: Hugo van Dun.
Stéphanie Tillieux over Terminale staat
Regie: Liesbeth Coltof. Spel: Roel Adam, Kim Berkenhagen, Jiska van Duijn, Tjebbo Gerritsma, Joost Gimbel, Mik van Goor, Wynn Heliczer, Daniël van Klaveren, Djamila Landbrug, Anne Stam, Martijn Wever. Vormgeving: Kimberley van Eijk.
Sytze Schalk over De angstman
Regie: Harm van Geel. Spel: Anne Stam. Vormgeving: Dirk Sonneveld.
woensdag 7 oktober 2009
Nog vier dagen
Maandag 05 oktober. Nog vier dagen tot de première. Het Rozentheater is van kelder tot zolder bezet. Acteurs, regisseurs, vormgevers, technici krioelen door de gangen en zalen. Lampen worden in gehangen, de laatste hand gelegd aan het decor. Het grote doorlopen is begonnen. Nu nog ieder voor zich. Voor de regisseurs om de voorstelling te schaven tot wat hij moet zijn. Voor de acteurs om zich het stuk eigen te maken, te gaan voelen waar het voor hen over gaat, zich er echt mee te verbinden. Morgen hebben we de eerste volledige doorloop. Dan gaan we zien welk geheel de losse voorstellingen samen vormen. En hoe het werkt als er straks, naast al onze eigen medewerkers, ook nog 90 man publiek op de juiste tijd op de juiste plek moet zijn.
Annemarie Wenzel - dramaturg De Toneelmakerij
woensdag 30 september 2009
een heerlijk diner voor twee
http://www.youtube.com/watch?v=uv2GGtqRAIg
woensdag 16 september 2009
Uitgangspunt?!
We zijn inmiddels ruim een week aan het repeteren. Er wordt goed gewerkt, maar het is nog niet makkelijk. Grootste vraag voor de makers: waar willen we dat het over gaat? De voorbereiding was wat dat betreft warrig. Bij het begin van de repetities lag er al wel een idee, maar nog geen tekst. Dat idee is door de schrijvers ontwikkeld, deels in samenspraak met de vormgevers. En als de regisseur er bij komt, heeft die ook weer van alles te zeggen. De knoop doorhakken kan dan een flinke klus zijn. Voor de meeste groepen geldt dat de eerste versie van de tekst er nu ligt. De ideeën in het hoofd zijn concreet materiaal geworden en daarmee kunnen ze aan de slag. Nu nog de strijd wie waar mag staan in het Rozentheater. Het aantal ruimtes is beperkt en twee vormgevers azen op dezelfde plek. Vanmiddag wordt de knoop doorgehakt, bij de eerste tussentijdse bijeenkomst om te horen hoe het met iedereen gaat. Wordt vervolgd.
Annemarie Wenzel, dramaturg De Toneelmakerij
BANG! is overal