Bang zijn mag. Dat is de invalshoek waarmee ik BANG! begon. Angst is er niet voor niets. In bedreigende situaties voelen we angst om te overleven. Dit gegeven bleek te breed. Wat zijn die oerangsten dan? Om het kader in te perken, heb ik vijf angsten benoemd die voor velen essentieel zijn: de angst om te sterven, om een geliefde te verliezen, voor het onbekende, om verkeerde beslissingen te nemen en om vergeten te worden. Vervolgens heb ik gezocht naar een situatie die dit alles omvat. De laatste nacht gaat over een broer en een zus. Hij zal de volgende dag sterven, dat weten ze allebei. Wat doe je in die laatste uren? Wat heb je elkaar nog te zeggen? Ik heb drie volledige teksten geschreven, voordat dit eruit kwam. De strenge aanpak van regisseur Ad de Bont dwong me ertoe telkens weer terug te gaan naar de basis: wat wil ik hiermee? Ik schrijf veel over mensen die worstelen met de dood. De dood is onomkeerbaar. Zelfdoding is kiezen om er niet meer te zijn. Mensen die het zekere (het leven) willen inruilen voor het onzekere (de dood), fascineren mij. Want wat is die dood? Een hiernamaals of een niet meer zijn?
Regie: Ad de Bont. Spel: Joost Gimbel, Djamila Landbrug. Vormgeving: Hugo van Dun.
Regie: Ad de Bont. Spel: Joost Gimbel, Djamila Landbrug. Vormgeving: Hugo van Dun.
Foto: Sanne Peper
Geen opmerkingen:
Een reactie posten