Toen ik een jaar of tien was, was ik elke week opnieuw bang om naar voetbaltraining te gaan. Ik wist dat ik de trainingen leuk vond, toch zag ik er enorm tegen op. Dat doemdenken, de angst voor dat wat er nog nooit is geweest, fascineert me. Een andere fascinatie is die voor angsten die van buitenaf worden aangepraat. Ben je eenmaal over je eigen angst heen, dan begin je weer van voren af aan met die van anderen. Regisseur Daniël van Klaveren herkende dit. Onze vraag: kunnen we de angstgevoelens van het publiek beïnvloeden, zoals ook onze gevoelens beïnvloed worden? Samen met de vormgever en de acteurs hebben we veel gesproken over dat waar we bang voor zijn. Existentiële angsten, persoonlijke angsten, angsten die leiden tot kleine, dagelijkse handelingen. Uit al onze ervaringen samen hebben we het stuk opgebouwd. We besloten dat het een ritmische tekst moest worden. Dat leek me een uitdaging, associatief werken, minder volgens een logische verhaallijn. Daartoe is er een zin die zich steeds herhaalt: 'Vanaf nu vergeet ik...' Het aanwakkeren van angsten door ze als een mantra te bezweren.
Regie: Daniël van Klaveren. Spel: Jiska van Duijn, Wynn Heliczer. Vormgeving: Anneloes van Assem.
Regie: Daniël van Klaveren. Spel: Jiska van Duijn, Wynn Heliczer. Vormgeving: Anneloes van Assem.
Foto: Sanne Peper
Geen opmerkingen:
Een reactie posten