Annet Bremen over Ademsnak

Het idee voor Ademsnak is ontstaan vanuit mijn angst voor het gebrek aan angst. Ik vind de hoogmoed en zorgeloosheid van de hedendaagse mens onbegrijpelijk. Zelf leef ik weloverwogen, voortdurend rekening houdend met de mensen om me heen. Die twee manieren om tegen het leven aan te kijken, staan in Ademsnak tegenover elkaar. De laatste dag van de aarde is aangebroken en iedereen weet het. De geliefden Faas en Liv brengen hem samen door. Faas is vol energie, wil feestend ten onder. Liv wil alleen maar dat hij haar vasthoudt nu het nog kan. Gaat dit samen in het aangezicht van de dood? Kun je samen leven én samen sterven? Ik hou ervan om concrete, voor iedereen herkenbare situaties in een surrealistische setting te plaatsen. Om de taal een poëtische kwaliteit te geven, zodat het alledaagse iets magisch krijgt. Ik ben Liv, Faas staat voor de mensen die ik niet begrijp. Dat ik moet nadenken over zijn drijfveren en die aannemelijk moet maken, is spannende hersengymnastiek en dat is één van de redenen waarom ik schrijf.'

Regie: Muriël Besemer. Spel: Kim Berkenhagen, Martijn Wever. Vormgeving: Lisa Louwers.

Foto: Sanne Peper